Najbliższe warsztaty z pozytywnej dyscypliny
[vsel no_events_text="Już wkrótce pojawią się kolejne terminy warsztatów z Pozytywnej dyscypliny"]
Najbliższe warsztaty z pozytywnej dyscypliny
[vsel no_events_text="Już wkrótce pojawią się kolejne terminy warsztatów z Pozytywnej dyscypliny"]
Co to jest pozytywna dyscyplina
Prekursorem Pozytywnej Dyscypliny był Alfred Adler z pochodzenia Austriak (w czasie wojny osiadł w USA). Ten wiedeński psychiatra działał w tych samych czasach co znany wszystkim Zygmunt Freud. Pomimo tego oba nurty psychologiczne były całkowicie odmienne. A. Adler wierzył, że największymi potrzebami człowieka są: potrzeba przynależności, znaczenia, bliskich relacji i poczucia wartości (miał rację, prawda? 😊). Pracę Adlera kontynuował Rudolf Dreikurs (również wiedeński psychiatra), który wierzył, że wszystkie relacje międzyludzkie, również te rodzinne, powinny opierać się na wzajemnym szacunku i poszanowaniu godności drugiego człowieka.
Jane Nelsen – amerykańska terapeutka poszukując metody wychowawczej dla siebie i swoich dzieci natrafiła na prace Adlera i Dreikursa. Samodzielnie opracowała metodę bazując na założeniach Alfreda Adlera, w 1981 roku wydając pierwszą książkę pt. „Pozytywna Dyscyplina”, kolejne (PD dla nastolatków, PD dla przedszkolaków) we współpracy z innymi autorkami. W Polsce prekursorkami metody są Joanna Baranowska, Sylwia Anderson – Hanney i Minh Thuy Dao.
Podstawowe składowe Pozytywnej Dyscypliny
- Wzajemny szacunek – rodzice wyrażają stanowczość, okazując szacunek sobie i wymogom sytuacji, a uprzejmość, szanując potrzeby dziecka.
- Rozumienie przekonania stojącego za zachowaniem – za każdym zachowaniem dziecka stoi jakiś cel, łatwiej zmienisz zachowanie dziecka jeśli odkryjesz motywację leżącą u jego podstaw.Skuteczna komunikacja – rodzice i dzieci mogą nauczyć się dobrze słuchać i zwracać do siebie nawzajem z szacunkiem, by prosić to o co potrzebują.
- Rozumienie świata dziecka – zrozumienie świata dziecka pozwoli lepiej reagować na jego zachowanie związane z etapami rozwoju.
- Dyscyplina, która uczy /od łac. disciplini- podążać/ – skuteczna dyscyplina uczy wartościowych umiejętności społecznych oraz życiowych i nie zawiera w sobie ani elementów pobłażliwości, ani kary.
- Koncentracja na rozwiązaniach – poczucie winy nigdy nie rozwiązuje problemów, wspólnie z dzieckiem opracowujecie rozwiązania problemu nie skupiając się na „kto zaczął” albo „kto zawinił”.
- Zachęta – to docenienie wysiłków i postępu, a nie tylko sukcesów. Dzięki niej dzieci rozwijają wiarę we własne siły i umiejętności.
- Dzieci zachowują się lepiej, gdy czują się lepiej – dzieci chętniej współpracują jeśli ze strony rodziców czują miłość, troskę i wsparcie.